In de gangbare westerse muziek is het werken met samenklanken een van de meest karakteristieke kenmerken. Door de eeuwen heen zijn daarbij verschillende benaderingen gebruikt. De betekenis van de term harmonie die daarbij gebruikt wordt gaat terug op het griekse begrip harmonia, dat destijds primair mathematische en filosofische connotaties had. Vanaf de zeventiende eeuw tot op de dag van vandaag is de zogenaamde drieklanksgebaseerde muziek (triad-based music) overheersend. De harmonieleer ontwikkelde zich tot een aparte theoretisch-praktische discipline. De belangrijkste coderingssystemen die in de loop der tijd zijn ontwikkeld zijn:

• continuo-notatie
• trappenbecijfering
• functiecodering
• akkoordsymbolen

Concepten (Grove): 

• akkoord
• akkoordomkering
• dissonantie
• (bouw & relaties tussen tonen)
• tonaliteit
• toonsoort

Article on harmony Oxford Music Online: https://doi-org.nlhhg.idm.oclc.org/10.1093/gmo/9781561592630.article.50818