Bij het analyseren van muziek is het belangrijk een mentaal beeld op te bouwen van het te analyseren stuk. Het is niet nodig om dat meteen en uitsluitend in termen van theoretische begrippen te doen. 

Een goed begin is luisteren naar het verloop en de geleding van het stuk. We stellen onszelf daarbij vragen zoals:

• Hoe begint het?
• Hoe eindigt het?
• Wat gebeurt er zoal onderweg?
• Is het stuk in delen onder te verdelen (segmenten/geledingen en geledingspunten) of verloopt het geleidelijk/procesmatig?
• Waar bevinden zich eventuele geledingspunten?
• Zijn er dingen die (al dan niet gewijzigd) terugkomen (herhaling en variatie)?
• Zijn er delen die zich duidelijk onderscheiden van hun omgeving (contrast)?

Omdat we als musici heel veel gebruik maken van analogieën en associaties kan het helpen om daar ook bij het analyseren van muziek gebruik van te maken.
Die analogieën en associaties zijn er in soorten, bijvoorbeeld:
1. visueel (hoog, laag, helder, donker, …)
2. (zintuiglijk) gevoel (warm, scherp, zacht, rond, …)
3. motorisch (lopen, rennen, stilstaan, dansen, zweven, …
4. psychologisch (emotioneel) (vrolijk, droevig, melancholisch, griezelig, …)

Om gaandeweg “overzicht” te krijgen kan een programma als Audacity heel goede diensten bewijzen. Je opent een geluidsbestand in Audacity en voegt zogenaamde label tracks toe, waarin je op het gewenste moment in het geluidsbestand informatie over de muziek toevoegt. Je kunt dat tijdens het afspelen doen met de toetscombinatie Ctrl-punt [.] of Cmd-punt [.]. Natuurlijk kun je zoveel label tracks toevoegen als je wilt, bijvoorbeeld voor harmonie (toonsoorten, akkoorden) dynamiek, of textuur.

Dat ziet er ongeveer zo uit: